Einde eerst week

16-05-2019
Vandaag heb ik weer erg veel nieuwe dingen geleerd. Ik was heel de dag bij de admissionroom met 2 andere 2e jaars verpleegkunde studenten uit Kenia. In de admissionroom komen zwangere vrouwen die bepaalde klachten hebben, zoals pijn of beginnende weeën. Wij gaan ze dan observeren op veel dingen zoals: oedeem, bloeddruk, gewicht, pallor ( dan check je in de conjectiva of het rood of roze is ) etc. Daarna wordt ze ook vaginaal onderzocht om te kijken of ze ontsluiting heeft, en hoe het van binnen allemaal voelt. Ik heb deze onderzoeken ook allemaal zelf gedaan, na een paar keer kijken en theorie natuurlijk. Ik heb in het andere ziekenhuis ook vaginaal onderzoek gedaan om te kijken naar de ontsluiting, maar ik begreep niet wat ik precies moest voelen en snapte er eigenlijk niet veel van. Nu heb ik erg veel theorie gehad, en heb ook veel meegekeken. Ik kwam tot de conclusie dat de vrouw 4. Cm ontsluiting had, en toen hebben we er een afgestudeerde verpleegkundige bijgehaald om het te checken, en het klopte. Ik vond het heel leuk om veel theorie te krijgen, omdat ik dan echt snap wat ik doe. En de studenten spreken heel goed Engels, dus dat scheelt.
Verder heb ik alle onderzoeken gerapporteerd in een dossier, en de anamnese afgenomen bij de cliënt. Dat gaat er hier heel anders aan toe dan in Nederland, hier vragen ze alleen de dingen die ze moeten weten, en ook niet op een geïnteresseerde toon, maar meer alsof ze haast hebt ( heb je ook want er zitten iets van 10 hoogzwangere vrouwen half te bevallen in de wachtkamer ). Ik heb toen het dossier ( en de patiënt ) meegenomen naar de ziekenhuiskamer, en hier een overdracht gedaan over de cliënten aan mijn collega’s. Ik vond dit zo spannend, omdat er echt veel mensen waren die naar mij luisterden, en omdat ik alles ( ook de medische termen ) in het Engels moest doen. Maar ik heb het gewoon gedaan, en het is goed gekomen, wat ik niet wist vroeg ik gewoon. Ik denk dat ik nu in Nederland ook veel meer ga durven, als ik hier in Afrika in het Engels een overdracht durf te doen voor 10 collega’s in het ziekenhuis ( ook nog eens in mijn eentje ), dan durf ik in Nederland vast wel een overdracht te doen aan mijn collega. En ook een anamnesegesprek.

Het was dus een erg leerzame dag voor mij, ik wilde namelijk heel het proces volgen van de cliënt. Ik heb de eerste 2 dagen alleen in de bevallingskamer gezeten, maar nu kan ik echt vanaf het begin zien wat er met de cliënt gebeurt.