Kennismaking ziekenhuis en weeshuis
Door: Aleyna Erdagi
Blijf op de hoogte en volg Aleyna
02 April 2019 | Kenia, Kisumu
02-04-2019
Vandaag zijn we vertrokken naar Rangala, het platteland. Hier ga ik de aankomende 6 weken verblijven, en mijn stage lopen. We hebben eerst een rondleiding gekregen in het weeshuis, dit vond ik best heftig. Er lagen ongeveer 10 kindjes in 1 kamer, allemaal in hun bedje, maar ze waren allemaal aan het huilen. Een kindje had overgegeven, het lag op de grond en het kind zat onder. Niemand die het kind hielp.
Een andere baby lag op zijn buik, maar kon voor mijn gevoel niet ademhalen omdat hij zijn hoofdje niet kon optillen. Onze coach Marielle heeft het kindje op zijn rug gelegd. Het viel me op dat de baby’s weinig aandacht krijgen, en als je ze wat aandacht gaf stopte ze met huilen. Dit vond ik wel erg om te zien. De kinderen hebben zoveel behoefte aan liefde dat als ze iemand zien, ze zich meteen vastklampen aan diegene.
De zuster vertelde dat sommige kinderen achtergelaten zijn in de wc, of dat de ouders overleden zijn.
Hierna zijn we naar het ziekenhuis gegaan, dit was een kleine plek waar je verschillende afdelingen had. We kwamen ook op de afdeling waar de vrouwen bevallen, het was hier erg benauwd, donker en het stonk. ’s Avonds hebben we lokaal eten op, dit was ook wel lekker. Morgen begint mijn eerste stagedag.
Vandaag zijn we vertrokken naar Rangala, het platteland. Hier ga ik de aankomende 6 weken verblijven, en mijn stage lopen. We hebben eerst een rondleiding gekregen in het weeshuis, dit vond ik best heftig. Er lagen ongeveer 10 kindjes in 1 kamer, allemaal in hun bedje, maar ze waren allemaal aan het huilen. Een kindje had overgegeven, het lag op de grond en het kind zat onder. Niemand die het kind hielp.
Een andere baby lag op zijn buik, maar kon voor mijn gevoel niet ademhalen omdat hij zijn hoofdje niet kon optillen. Onze coach Marielle heeft het kindje op zijn rug gelegd. Het viel me op dat de baby’s weinig aandacht krijgen, en als je ze wat aandacht gaf stopte ze met huilen. Dit vond ik wel erg om te zien. De kinderen hebben zoveel behoefte aan liefde dat als ze iemand zien, ze zich meteen vastklampen aan diegene.
De zuster vertelde dat sommige kinderen achtergelaten zijn in de wc, of dat de ouders overleden zijn.
Hierna zijn we naar het ziekenhuis gegaan, dit was een kleine plek waar je verschillende afdelingen had. We kwamen ook op de afdeling waar de vrouwen bevallen, het was hier erg benauwd, donker en het stonk. ’s Avonds hebben we lokaal eten op, dit was ook wel lekker. Morgen begint mijn eerste stagedag.
-
04 April 2019 - 05:42
Lydia:
Jeetje wat heftig! Denk dat je die baby’s zo mee zou willen nemen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
